جشن فارغ التحصیلی آمریکایی

راستش قصد داشتم این مطلب رو در دو نوشته ی جداگانه خدمت شما عزیزان ارائه کنم؛ امــّا چون هردو رخداد به گونه ای بدنبال هم انجام میشه اجازه بدید در یک نوشته خدمت شما عرض کنم. در بیشتر مدارس و مکانهای آموزشی آمریکا روزهای آخرسال با دو مناسبت همراه است. ابتدا: جشن و رقص پایان سال تحصیلی و سپس: مراسم فارغ التحصیلی. بدین شکل که معمولاً ساعاتی از عصر یا شب یکی از روزهای هفته بعنوان «شب رقص» اعلام میشه و دانش آموزان و دانشجوها ساعاتی را درکنار هم به انجام حرکات موزون غیراسلامی می پردازند که از همینجا در حقّ همه شان دعا میکنم تا خداوند همه ی آنها را به راه رااااااااست هدایت کند…. بلند بگو آمین 

 

                          هاااان !!! بیا بابا !!! 

گفتنی است که اینگونه مراسم جشن و رقص بیشتر به صورت یک رسم برگزار میشود تا یک مراسم رسمی و فقط بهانه ای است تا آنان خاطره ای بسازند و لحظاتی را شاد باشند. وگرنه من هرچه باریک شدم از اینکه معمولاً دو نفر دست هم را بگیرند و همینطور بالا و پایین ببرند هیچ لذّتی که حاصل نمیشود هیچ؛ همواره گویی به بیل زدن باغچه مشغولند. البته معمول است که چند روزی قبل از زمان جشن، افراد علاقمند خود را بعنوان «نامزد» اعلام میکنند و با یک رای گیری توسط دانش آموزان یا دانشجویان دو تا سه نفر از آنها انتخاب میشوند که باید لباس مخصوص بپوشند و بعنوان «ملکه» یا «شاه» مجلس در صدر مجلس رقص بنشینند. گفتنی است که در مکانهای مختلف بنا به شدّت زن ذلیل بودن فضای حاکم بر آن محیط آموزشی یا دو تن بعنوان« شاه و ملکه» و یا دو تا سه نفر از جنس نسوان بعنوان «ملکه و شاهزاده(ها)» انتخاب میشوند. 

 

     ملکه ی تاجدار انتخابی امسال دانشکده و شاهزاده 

چیزی که هست این مراسم رقص و جشن را در بیشتر نقاط آمریکا بنا به مقطع تحصیلی ممکن است که به نامهای خاصی مثلاً در دببستان و راهنمایی آن را «دنس» Dance، در مقطع دبیرستان «پــرام» prom و در دانشکده و دانشگاه آن مجلس را «بــال» Ball نامگذاری کنند. آنچه که قابل توجه است اینه که بیشتر این مجلسها فقط از آذیین یک سالن و پخش موسیقی و هر ازگاهی هم هنری از نوع «ششم» افراد حاضر تشکیل شده است و آنان حق ندارند شخص خاصی را بعنوان «شریک رقص» خود انتخاب کنند؛ مگر از سن شانزده سالگی و سال سوّم دبیرستان به بعد. بر همین اساس ممکن است بخاطر شهرت نام مخصوص مجلس رقص مقطع دبیرستان(پــِرام) بقیه ی مجلسها نیز به همین نام مشهور باشند. بماند که برگزاری یک چنین مجالسی بخصوص در سطح دانشگاه بهانه ای می شود تا جونترهای زیر صدسال هم فرصتی برای تخلیه ی انرجی جوانی شان بیابند. 

 

    اینکه میگند: دود از کــُنده بلند میشه. همینه ها !!؟ 

گفتنی است که یکی از بزرگترین غـُـصـّه ی این ایـّام جوون موونها بعد از انتخاب «زوج همرقص»، دغدغه ی انتخاب لباس مناسب است و بقول «نسوان مخـدّره ی وطنی»:«حالا چی چی بپوشند ؟» جداً هم در سن و سال مستی جوانی، این نیز می تواند بزرگترین غم باشد تا از راههای گوناگون گشت و گذار در اینترنت و این فروشگاه و آن فروشگاه، بالاخره به توافق برسند که پسر چه «تاکسیدو»یی Tuxedo (نام انگلیسی لباس پسران) بپوشد و دختر چه لباسی(Pram Dress) انتخاب کند؟ البته رسم است که بعد از انتخاب لباس مناسب و تقریباً یکدست و هماهنگ زوج «همرقص»، دختران «گـُـل» کوچکی بعنوان سنجاق سینه و یقه ی کت Boundenir/boutonniere به پسر همرقص خود کادو می دهند و پسر نیز «زنجیره ای از گـُلهای کوچک» Corsage را که معمولاً به مچ دست بسته می شود؛ به دختر همرقص خود اهدا می کند. 

 

             هـمـرقـص دبیرستانی یا Prom Date 

شاید چند روزی از این مجلس نگذشته باشد که مراسم رسمی «فارغ التحصیلی» در همه ی مقاطع تحصیلی با آداب خاص خود برگزار می شود. شاید انجام مراسم فارغ التحصیلی در بعضی دبیرستانها به همراه دنگ و فنگ بالایی از جمله پوشیدن لباس مخصوص باشد؛ ولی در نود درصد از دانشکده ها و دانشگاههای آمریکا اگر هم برای استاد لزومی نداشته باشد؛ خود دانشجویان را حسرت و پیروی از مــُد روز است تا عکسی هم به یادگاری از این روز پرخاطره ی دوران زندگی شان داشته باشند. 

 

     Aaron  یا همون هارون _ دانشجوی کلاس فارسی 

هوس پوشیدن لباس مخصوص فارغ التحصیلی فقط شامل حال جوانترها نیست و دیدنی بود ذوق یکی دیگر از دانشجویان را که هرچند در سن 61 سالگی، پشتکاری عالی از خود برای درس خواندن نشان داده است؛ ولی باز راضی به قبول پیشنهاد و اصرار من نسبت به اینکه فقط حجاب مخصوص «نسوان وطنی»را بپوشد و آمرزیده ی دودنیا بشود؛ نشد که نشد و عصا به دست در کنار یک به یک اعضای خانواده و نوّه هایش عکسی به یادگار می گرفت. 

 

          حجاب فارغ التحصیلی وطنی و اسلامی وار 

 

   سرپیری و عصا بدست و اتمام دانشکده 

در این بین هستند جوانترهایی که با برگزاری مجلس جشنی خصوصی و دعوت دیگران به صرف عصرانه یا شام، سبب می شوند تا کسانی که در این مجلس گردهمایی جمع می شوند؛ با اهدا کادو و پول نقد، جوانان را در ادامه ی راه زندگی و تحصیل یاری کنند. در عکس زیر کارت دعوت دختری دیـفــلــمه ی دبیرستانی را به مجلس مهمانی اتمام دبیرستان را میتوانید ببینید. 

 

پایه ی ثابت اینگونه مجالس مهمانی و جشن فارغ التحصیلی شخصی، صرف کیک مخصوص است که تزئین آن سمبل کلاه لباس مخصوص فارغ التحصیلی و یک ورقه کاغذ لوله شده به نشانه ی اخذ مدرک تحصیلی است. 

 

  کیکی با ورقه ی کاغذ و سمبل کلاه لباس فارغ التحصیلی 

**** پانوشت نامربوط با موضوع : از قدیم می گفتند: خداوند انسان را آفرید و انسان هم توجیه را … می دونم که الان بیشتر دوستان وبلاگنویس شاکی می شوند که چرا همینطور عذر و بهانه میتراشم؟ ولی جداً چندین مشغولیت شخصی این روزها، آنچنان مرا درگیر خود ساخته که توفیق نشده تا عرض ادبی خدمت این دوستان داشته باشم. دعا کنید که در این باد و طوفان سوای اتمام اثاث کشی به آپارتمان جدید، این سردرد و آشفتگی روحی بنده هم بخاطر دوری از شما عزیزان مخصوصاً خودی خودت مرتفع شود و بتوانم هرچه زودتر درخدمتتان باشم. نظر فراموش نشه . درود و دو صد بدرود …. ارادتمند حمید